,,Powiedz prawdę, przecież cię nie biję” to opowieść o rodzinie w czasach kryzysu: matka jest w separacji z ojcem, siostra się wyprowadza, a syn milczy i nie odzywa się do nikogo. Nawet gdy robi z matką zakupy przed wyjazdem na koncert rockowy, nie mówi, czego potrzebuje, tylko wrzuca jej do koszyka tanie wino.
Matka spędza z synem najwięcej czasu, starając się przemówić mu do rozsądku, mimo iż ten nie odpowiada. Matka jest przekonana, że dzieje się z nim coś niedobrego. Podejrzewa go o uzależnienie od alkoholu i narkotyków. Nawet znalezioną na biurku Syna mieloną gałkę muszkatołową traktuje jak potencjalny narkotyk. Zabiera więc syna do psychologa, który nie mogąc nakłonić chłopaka do mówienia, uspokaja matkę, wyjaśniając że to normalne, bo w młodym wieku człowiek eksperymentuje ze wszystkim...
Uczestniczymy wyrywkowo w życiu rodziny przez rok, widzimy fascynację Syna sztukami walki, zainteresowanie hodowlą pająków, wyjście na studniówkę, a nawet pożar i w końcu zdanie matury. Syn konsekwentnie milczy, mamy więc wrażenie, że przebywamy w jakimś piekle, gdzie ciągle ktoś do niego mówi, wywiera na niego presję i go kontroluje. On zaś nie widzi z tej sytuacji wyjścia. Skrzętnie natomiast notuje w komputerze to, co inni domownicy do niego mówią.
W tym domowym piekiełku pojawia się jednak promyk nadziei. Syn poznaje Basię, zakochuje się i zdarza się cud: rodzina mu odpuszcza, chowa kły i pazury. Tak to miłość rodzi miłość i przepala wszelkie zło.
Film ,,Powiedz prawdę, przecież cię nie biję” powstał w 2009 roku we Wrocławiu, jako przedsięwzięcie niekomercyjne i dydaktyczne zarazem. Zrealizowany został w Akademickim Klubie Filmowym Fosa przy Politechnice Wrocławskiej. W ekipie znaleźli się zarówno profesjonaliści (aktorzy i reżyser), jak i amatorzy (m.in.: kierownik produkcji, operator, dźwiękowiec i montażysta). Twórcy wyszli z założenia, że kino powinno mówić współczesnym językiem, opierać się na faktach i poruszać sprawy uniwersalne, jak choćby relacje między dorastającymi dziećmi a rodzicami. Inspiracją tego przedsięwzięcia stał się autentyczny blog internetowy.
BOHATEROWIE FILMU
SYN (Romuald Krężel) – ma 22 lata, nadal chodzi do klasy maturalnej, za mało się uczy, znika z domu na całe noce, czasem na kilka dni, po czym wraca w stanie wskazującym na spożycie. Zdobył nawet koszulkę alkoholika roku. Matka o zły wpływ na chłopaka podejrzewa jego kumpla Leszka. Ojciec ma do niego o wszystko pretensje, choć czasem wnosi pijanego chłopaka z klatki schodowej do domu. Syn nie rozmawia też ze starszą siostrą i czeka tylko, aż ta wyprowadzi się z domu. Fascynuje się sztukami walki, próbuje hodować pająka i jest zakochany w Basi.
MATKA (Anita Poddębniak) – jest lekarzem i matką dorosłej, pracującej córki oraz syna, wiecznego maturzysty. To na jej głowie jest cały dom: zakupy, gotowanie, prasowanie i doglądanie syna – nieuka. Zamartwia się o jego przyszłość, zdrowie i rozwój duchowy. Jest kobietą wierzącą, więc w trudnych chwilach czytuje mu Biblię. Toleruje pijaństwo męża i sama próbuje ratować więzi rodzinne.
OJCIEC (Janusz Chabior) – to mężczyzna po pięćdziesiątce, zmęczony życiem, lubiący zaglądać do kieliszka. Jest zgorzkniałym, być może bezrobotnym facetem, któremu w życiu się nie powiodło. Jako głowa rodziny niespecjalnie się sprawdza. Od ojcowskich rozmów z synem woli majsterkowanie, spacery i pogawędki z psem. Tylko podczas nich nie przeklina. Żona zarzuca mu, że dzieci nigdy nie brał na ręce, natomiast psa uwielbia rozpieszczać i nosić na rękach.
Janusz Chabior jest rodowitym legniczaninem, aktorem średniego pokolenia, który w latach 1991-2006 był związany z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. W 2000 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Od 2006 roku występuje w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Pełni też funkcje reżysera, scenarzysty i asystenta reżysera. W 2004 roku zagrał wielokrotnie nagradzaną rolę Wiktora w przedstawieniu ,,Made in Poland” w reżyserii Przemysława Wojcieszka. Ma na swoim koncie mnóstwo ról drugoplanowych w filmach fabularnych, m.in. w takich produkcjach, jak: ,,Obcy musi fruwać” (1993), ,,Raich” ,,Wiedźmin” (2001), ,,Oda do radości” (2005), ,,Dublerzy” (2006), ,,Świadek koronny” (2007), ,,Mała Moskwa” (2008), ,,Świnki” (2009), ,,Hel”, ,,Różyczka”, ,,Kołysanka” (2010), ,,Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć” (2012).
Występował także w serialach: ,,Świat według Kiepskich”, ,,Boża podszewka II”, ,,Fala zbrodni”, ,,Oficerowie”, ,,Czas honoru”, ,,Londyńczycy”, zaś ostatnio wciela się w rolę patologa w serialu ,,Komisarz Alex”.
W 2011 roku wystąpił w teledyskach wyreżyserowanych przez Krzysztofa Skoniecznego dla Kasi Nosowskiej, Moniki Brodki oraz zespołów Myslovitz, Muzykoterapia i Pogodno.