Rejestracja
Logowanie

Wyszukiwarka

0 produktówRazem: 0.00 zł

 


O filmie


,,Powiedz prawdę, przecież cię nie biję” to opowieść o rodzinie w czasach kryzysu: matka jest w separacji z ojcem, siostra się wy­prowadza, a syn milczy i nie odzywa się do nikogo. Nawet gdy robi z matką zakupy przed wyjazdem na koncert rockowy, nie mówi, czego potrzebuje, tylko wrzuca jej do koszyka tanie wino.

Matka spędza z synem najwięcej czasu, starając się przemówić mu do rozsądku, mimo iż ten nie odpowiada. Matka jest przekona­na, że dzieje się z nim coś niedobrego. Podejrzewa go o uzależnienie od alkoholu i narkotyków. Nawet znalezioną na biurku Syna mielo­ną gałkę muszkatołową traktuje jak potencjalny narkotyk. Zabiera więc syna do psychologa, który nie mogąc nakłonić chłopaka do mówienia, uspokaja matkę, wyjaśniając że to normalne, bo w mło­dym wieku człowiek eksperymentuje ze wszystkim...

Uczestniczymy wyrywkowo w życiu rodziny przez rok, widzimy fascynację Syna sztukami walki, zainteresowanie hodowlą pająków, wyjście na studniówkę, a nawet pożar i w końcu zdanie matury. Syn konsekwentnie milczy, mamy więc wrażenie, że przebywamy w jakimś piekle, gdzie ciągle ktoś do niego mówi, wywiera na niego presję i go kontroluje. On zaś nie widzi z tej sytuacji wyj­ścia. Skrzętnie natomiast notuje w komputerze to, co inni domownicy do niego mówią.

W tym domowym piekiełku pojawia się jednak promyk nadziei. Syn poznaje Basię, zakochuje się i zdarza się cud: rodzina mu odpuszcza, chowa kły i pazury. Tak to miłość rodzi miłość i przepala wszelkie zło.

Film ,,Powiedz prawdę, przecież cię nie biję” powstał w 2009 roku we Wrocławiu, jako przedsięwzięcie niekomer­cyjne i dydaktyczne zarazem. Zrealizowany został w Akade­mickim Klubie Filmowym Fosa przy Politechnice Wrocław­skiej. W ekipie znaleźli się zarówno profesjonaliści (aktorzy i reżyser), jak i amatorzy (m.in.: kierownik produkcji, opera­tor, dźwiękowiec i montażysta). Twórcy wyszli z założenia, że kino powinno mówić współczesnym językiem, opierać się na faktach i poruszać sprawy uniwersalne, jak choćby relacje między dorastającymi dziećmi a rodzicami. Inspiracją tego przedsięwzięcia stał się autentyczny blog internetowy.

 

BOHATEROWIE FILMU

SYN (Romuald Krężel) – ma 22 lata, nadal chodzi do klasy ma­turalnej, za mało się uczy, znika z domu na całe noce, czasem na kilka dni, po czym wraca w stanie wskazującym na spożycie. Zdobył nawet koszulkę alkoholika roku. Matka o zły wpływ na chłopaka podejrzewa jego kumpla Leszka. Ojciec ma do niego o wszystko pretensje, choć czasem wnosi pijanego chłopaka z klatki schodowej do domu. Syn nie rozmawia też ze starszą siostrą i czeka tylko, aż ta wyprowadzi się z domu. Fascynuje się sztukami walki, próbuje hodować pająka i jest zakochany w Basi.

MATKA (Anita Poddębniak) – jest lekarzem i matką dorosłej, pracującej córki oraz syna, wiecznego maturzysty. To na jej głowie jest cały dom: zakupy, gotowanie, prasowanie i doglądanie syna – nieuka. Zamartwia się o jego przyszłość, zdrowie i rozwój duchowy. Jest kobietą wierzącą, więc w trudnych chwilach czytuje mu Biblię. Toleruje pijaństwo męża i sama próbuje ratować więzi rodzinne.

OJCIEC (Janusz Chabior) – to mężczyzna po pięćdzie­siątce, zmęczony życiem, lubiący zaglądać do kieliszka. Jest zgorzkniałym, być może bezrobotnym facetem, któremu w życiu się nie powiodło. Jako głowa rodziny niespecjalnie się sprawdza. Od ojcowskich rozmów z synem woli majster­kowanie, spacery i pogawędki z psem. Tylko podczas nich nie przeklina. Żona zarzuca mu, że dzieci nigdy nie brał na ręce, natomiast psa uwielbia rozpieszczać i nosić na rękach.

Janusz Chabior jest rodowitym legniczaninem, aktorem średniego pokolenia, który w latach 1991-2006 był związa­ny z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. W 2000 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Od 2006 roku występuje w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Pełni też funkcje reżysera, scenarzysty i asystenta reżysera. W 2004 roku zagrał wielokrotnie nagradzaną rolę Wiktora w przedstawieniu ,,Made in Poland” w reżyserii Przemysława Woj­cieszka. Ma na swoim koncie mnóstwo ról drugoplanowych w fil­mach fabularnych, m.in. w takich produkcjach, jak: ,,Obcy musi fru­wać” (1993), ,,Raich” ,,Wiedźmin” (2001), ,,Oda do radości” (2005), ,,Dublerzy” (2006), ,,Świadek koronny” (2007), ,,Mała Moskwa” (2008), ,,Świnki” (2009), ,,Hel”, ,,Różyczka”, ,,Kołysanka” (2010), ,,Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć” (2012).

Występował także w serialach: ,,Świat według Kiepskich”, ,,Boża podszewka II”, ,,Fala zbrodni”, ,,Oficerowie”, ,,Czas honoru”, ,,Lon­dyńczycy”, zaś ostatnio wciela się w rolę patologa w serialu ,,Komi­sarz Alex”.

W 2011 roku wystąpił w teledyskach wyreżyserowanych przez Krzysztofa Skoniecznego dla Kasi Nosowskiej, Moniki Brodki oraz zespołów Myslovitz, Muzykoterapia i Pogodno.